Bir köpek yavrusunu bile ihmal ettiğinizde, size olan tepkisini belli etmek için mobilyalarınızı veya eşyalarınızı kemirir. Bu onların canlarının sıkıldığını ve ilgiye ihtiyaçları olduğunu gösterme şeklidir. Oysa bebekler tepkilerini bu şekilde vermezler. Canları sıkıldığında, daha kötüsü ihmal edildiklerinde bunu başka türlü gösterirler. Üstelik hemen de değil, belki yıllar belirtileri çıkar ortaya. 

İşte yapmamanız gerekenler

Onları ihmal etmek

Normal şartlarda bebekler; anne, baba ve diğer kişilerle iletişim kurmaya hazırdır. Tabi ki konuşamayabilirler ancak iletişim için çok da şart değildir. Özellikle kolları ve yüz mimikleri ile pek çok şeyi anlatabilirler. 

Pek çok anne-baba, daha bebekleri doğmadan şarkı söyleyerek, bebekleriyle konuşarak veya benzer yollarla iletişim kurmaya başlarlar. Bazı yerel kültürlerde ise anne doğum öncesi ve sonrası bu tür iletişimlerle çocuğun ruhunu şekillendirmekle görevlidir. 

Bebeklerin yaşamının ilk 3 yılı, sosyal dünyanın nasıl çalıştığını anlamakla geçen bir süredir. Sevgi dolu bir bakım ile, beynin sistemleri iyi çalışmaya başlar. Böylece kişi sağlıklı ve sosyal olarak uyumlu olmayı öğrenir. Erken yaşamı boyunca öğrendikleri bu bilgiler, hayatı boyunca tüm ilişlilerde uygulanır olacaktır. 

Bebeğinize göstereceğini ilgi; onun geleceğine, daha iyi bir insan olması için yaptığınız bir yatırımdır. 

Ağlamasına izin vermek

Acı içinde olduğunuzu hayal edin. Birilerinin yardımına ihtiyacınız olduğunu ve kimsenin size yardım etmediğini düşünün. Kendinizi nasıl hissederdiniz? Bir bebek için bu durum çok daha kötüdür. Çünkü henüz hayatın çok başında ve tecrübesizdir onlar. Çocuk gelişimi evrelerinin, neredeyse tamamının doğumdan sonraki ilk 2-3 yıl içinde tamamlandığı bilinen bir gerçektir. 

Bebeğinizi ağlamaya bırakmak ona işkence etmek gibidir. Çünkü düzenli olarak üzülen bebekler, büyüdüklerinde sürekli olarak endişeli ve insanlara karşı güvensiz bireyler olarak karşımıza çıkıyorlar.

Yalnız bırakmak

Tecrit, bir insana yapabileceğiniz en kötü şeylerden biridir ve sonunda psikoza neden olur. Bebeklerde de bu durum aynıdır. Çünkü bebekler yakın ilişki kurdukları insanlarla kendilerini bir olarak kabul ederler. Sizi yanında görmediğinde, neden yalnız kaldıklarını anlamazlar. Bu nedenle kendilerini çok kötü hissederler.

Birdenbire hiç hareket edemediğinizi ve dilinizden anlamayan insanların olduğu garip bir ülkede bir başınıza kaldığınızı düşünün. Neler olup bittiğini anlasanız bile, bu durum sizin için bir hayli zorlayıcı olurdu. Bebekler için de durum bundan çok farklı değil aslında. Böylesine yalnız kaldıklarında içinde bulundukları ortamdan rahatsız olurlar. Güven duyguları kaybolur ve daha sinirli olurlar. Onlara yaklaşan kişilerin zarar vereceği korkusu onları iyice rahatsız eder.

Şiddet kullanarak cezalandırmak

Bazı anne-babalar, çocuklarını terbiye etmek için şiddete başvururlar. Yapılan araştırmaya göre bebeklerin neredeyse %30'u yaşadıkları ortamda şiddete maruz kalıyor. Aynı araştırmaya göre, yetişme sürecinde şiddet gören çocuklar, büyüdüklerinde tüm sorunları şiddet kullanarak çözme yoluna gidiyorlar. Bu verilere baktığımızda, toplumdaki şiddet oranını daha da arttıracağını söyleyebiliriz.