| İsim |
Anlamı |
Cinsiyet |
K harfi ile başlayan 407 adet isim bulundu
<< Önceki Sayfa | Sonraki Sayfa >>
| KAAN |
1. Çin ve Moğol imparatorlarına verilen isim. 2. Hakan, hükümdar. |
ERKEK |
| KAB |
1. Topuk kemiği, aşık kemiği anlamında. 2.(Mecazen) Şeref, şan, onur anlamında kullanılır. 3. Ka'b b. Züheyr(Vll.yy.) Sahabedendir. Rasulullah için okuduğu Kaside-i Biirde çok meşhurdur. Birçok dillere çevirisi yapıldı. |
ERKEK |
| KABİL |
1. Olabilir, müm'kün. 2. Cins, soy, sınıf, tür, çeşit. Hz. Âdem'in büyük oğlu olup kardeşi Habil'i öldürmüş ve yeryüzünde ilk kan döken insan olmuştur. |
ERKEK |
| KADEM |
1. Ayak. 2. Adım. 3. Yarım arşın uzunluğunda bir ölçek. 4. Uğur. Kadın ve erkek adı olarak kullanılır. |
ERKEK |
| KADEMRAN |
1. İlerleyen. |
ERKEK/KIZ |
| KADER |
İman esaslarından, Allah'ın bütün yaratıklar için hüküm ve irade ettiği hallerin oluş şekli, alın yazısı, takdir. 2. Talih, baht. 3. Kötü talih. 4. Güç kuvvet. |
KIZ |
| KADI |
1. Hüküm, karar, hakimlik. 2. Seri devlette, mahkeme reisi. İlim sahibi yetkili. Kadı |
ERKEK |
| KADIN |
1.Yetişkin dişi insan. 2. Evlenmiş kadın. 3. Evli ve itibarlı kadın, hanım. |
KIZ |
| KADİFE |
Yüzü ince sık tüylü, parlak ve yumuşak kumaş. |
KIZ |
| KADİM |
1. Ayak basan, ulaşan, varan. 2. Ezeli, evvelsiz. 3. Çok eski zamanlara ait eski atik. 4. Yıllanmış. Kelamı Kadim, Kur'ân! Kerim. |
ERKEK |
| KADİR |
Kuvvetli, güç sahibi - Değer, onur, şeref |
ERKEK |
| KADİRBİLLAH |
1. Allah'la güçlenen. Gücünü Allah'tan alan. 2. Ebu'lAhmed b. İshak. Abbasi halifesi(Öl. 1031). Halife Muktedir'in torunu. |
ERKEK |
| KADİRE |
Güçlü kuvvetli. |
KIZ |
| KADİRŞAH |
1. Güçlü, kuvvetli hükümdar, padişah. 2. Kadir ve şah kelimelerinden türetilmiş birleşik isimdir. |
ERKEK |
| KADREDDİN |
Dinin kudreti, gücü. Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. |
ERKEK |
| KADRETTİN |
Dinin kudreti, gücü. |
ERKEK |
| KADRİ |
1. Değer, itibar. 2. Onur, şeref, haysiyet, meziyet. 3. Rütbe, derece. |
ERKEK |
| KADRİCAN |
Değerli, itibarlı, can, ruh. Kadri ve Can isimlerinden meydana gelen birleşik isim. |
ERKEK |
| KADRİHAN |
Değerli hükümdar, yönetici. |
ERKEK |
| KADRİYE |
Değerle ilgili / İtibar, onur |
KIZ |
| KAFİ |
El veren, yeter, yetecek, yetişen, kifayet eden. |
ERKEK |
| KAFİYE |
1. Şiirde, mısra sonunda yer alan kelimelerin ses benzerliği, ses uyuşması, uyak. 2. Eski nesrimizde zaman zaman yer alan ses benzerliği ve uygunluğuna dayanan sanat, seci. |
KIZ |
| KAĞAN |
1. Hakan, imparator. 2. Kükremiş, öfkelenmiş, kükreyen, öfkelenen. |
ERKEK |
| KAHHAR |
1. Ziyadesiyle kahreden, kahredici, yok edici batıncı. 2. Allah'ın isimlerinden. İsim olarak kullanılmaz. |
ERKEK |
| KAHİR |
1. Allah'ın sıfatlarmdandır. Kur'anı Kerim'de iki yerde geç2. Kahredici, zorlayan. 3. Yok eden. 4. Ezici kuvvet. Kahir B Ulah Abbasi halifesi.(Ebû Mansur Muhammed elMutezid). Muktedir'in kardeşi. |
ERKEK |
| KAHRAMAN |
Yiğit, cesur |
ERKEK |
| KAHTA |
Fırat nehri kollarından birinin adı, Malatya'da aynı isimle yerleşim bölgesi vardır. |
ERKEK |
| KÂHTA |
Fırat nehri kollarından birinin adı, Malatya'da aynı isimle yerleşim bölgesi vardır. |
ERKEK |
| KAHYA |
1. Efendi, emir. 2. Ev sahibi, aile reisi. 3. Çiftlik yöneticisi. |
ERKEK |
|
|
| KAİD |
1. Rehber kumandan. 2. Atlan yedekte götüren. 3. Oturan, ikamet eden. |
ERKEK |
| KAİDE |
1. Oturan. 2. Temel, esas. 3. Başkent. |
KIZ |
| KAİM |
1. Duran, ayakta duran. 2. Bir şeyi yapan icra eden. 3. Allah'ın emrini ifa eden. |
ERKEK |
| KAİME |
1. Türklerde kağıt para manasına gelmektedir. |
KIZ |
| KAİNAT |
1. Var olanların hepsi. Yaratıklar. Yer gök. |
KIZ |
| KALAGAY |
Al, kırmızı renk. |
ERKEK |
| KALENDER |
1. Dünyadan elini eteğini çekip başı boş dolaşan. 2. Alçak gönüllü, gurur ve kibirden uzak, üstüne başına dikkat etmeyen bulduğu ile yetinen kimse. |
ERKEK |
| KALGAY |
1. İzci kumandanı. 2. Kırım hanlığında veliahta verilen unvan. |
ERKEK |
| KALHAN |
1. Kahramanoğulları'nın han soyundan, ceddi de Kalhan adını taşımaktadır. |
ERKEK |
| KALKAN |
1. Kahramanoğullan'nın han soyundan, ceddi de Kalhan adını taşımaktadır. |
ERKEK |
| KAM |
1. Hekim. 2. Düşünür. 3. Büyücü, sihirbaz. |
ERKEK |
| KAMACI |
Top kaması yapan ya da onaran kimse. |
ERKEK |
| KAMAN |
Dağların doruğuna yakın olan yerler. |
ERKEK |
| KAMANBAY |
(bkz. Kamar). |
ERKEK |
| KAMARAN |
Kızıl Deniz'de Yemen kıyılan yakınında bir ada. |
KIZ |
| KAMBAY |
Hekim, tabib, doktor. |
ERKEK |
| KAMBER |
Sadık hizmetkar / Hz Ali'nin kölesinin adı |
ERKEK |
| KAMBİN |
Mutlu, bahtiyar. |
KIZ |
| KAME |
Kâm, istek, arzu. |
KIZ |
| KAMELYA |
1. Çaygillerden, büyük beyaz, kırmızı veya penbe renkte çiçekler açan dayanıklı yapraklı bir bitki. 2. Yabangülü, çingülü. |
KIZ |
| KAMER |
1. Ay. 2. Sadık hizmetkâr. 3. Kur'anı Kerim'in 54. suresi. |
ERKEK |
| KAMİL |
1. Bütün tam noksansız, eksiksiz. 2. Kemale ermiş olgun. 3. Yaşını başını almış terbiyeli, görgülü. 4. Alim, bilgin, geniş bilgili. |
ERKEK |
| KAMİLE |
Tam, eksiksiz. Kemale ermiş. Bilgin, bilgili. |
KIZ |
| KAMRAN |
İsteğine kavuşmuş olan. |
ERKEK |
| KAMURAN |
1. Kâm sürücü, süren, arzusuna isteğine kavuşmuş mutlu. 2. Arzusuna erişen, bahtiyar, mutlu. |
KIZ/ERKEK |
| KAMVER |
İsteğine kavuşmuş, mutlu. |
ERKEK |
| KANAT |
Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organları |
KIZ/ERKEK |
| KANBER |
1. Hz. Ali'nin sadık, vefakâr kölesi. 2. Bir evin gediklisi. |
ERKEK |
| KANDEMİR |
Güçlü soydan gelen. |
ERKEK |
| KANER |
Yiğit soydan gelen. |
ERKEK |
|
|
| KANİ |
1. Kanaat eden, yeter, bulup fazlasını istemeyen. 2. İnanmış kanmış. |
ERKEK |
| KANİYE |
1. Kanaat eden, yeter, bulup fazlasını istemeyen. 2. İnanmış kanmış. |
KIZ |
| KANSU |
1. Çin'in kuzey batısında önemli bir sınır kenti. 2. Çin'de müslümanların en çok bulunduğu eyalet. |
ERKEK/KIZ |
| KANTARA |
1. Köprü, özellikle taştan yapılmış. 2. Su yolu, bcnd, hisar anlamına da gelir. |
ERKEK/KIZ |
| KANUN |
1. Devletin teşri, yasama kuvveti tarafından herkesçe uyulmak üzere konulan her türlü nizam, kaide kural. 2. Herhangi bir mevzu üzerindeki kanunu taşıyan kitap. |
ERKEK |
| KANUNİ |
1. Kanuna ait kararla ilgili. 2. Osmanlıların 10. padişahı Sultan 4. Süleyman'ın lakabı, Osmanlıların yükselme devrinin son padişahı. Daha çok lakab olarak kullanılır. |
ERKEK |
| KANVER |
Kanını ver, asil. |
ERKEK |
| KAPAR |
Akıl, ruh. |
ERKEK |
| KAPKIN |
Uygun, düzenli. |
ERKEK |
| KAPLAN |
Vahşi kedigillerden, benekli, yırtıcı hayvan. |
KIZ/ERKEK |
| KAPLAN GİRAY |
(1680-1738) yıllan arasında Kırım hanı oldu. 3 defa han olmuştur. |
ERKEK |
| KAPLANGİRAY |
(1680-1738) yıllan arasında Kınm hanı oldu. 3 defa han olmuştur. |
ERKEK |
| KAPSAM |
Şümul ihtiva, ihata, istiab, manalarına gelen uydurma bir kelime. |
KIZ/ERKEK |
| KAPTAN |
1. Bir geminin sevk ve idare sorumlusu. 2. Şehirlerarası otobüs şoförü. 3. Baş pilot. |
ERKEK |
| KARAALP |
Esmer, kara yağız yiğit. |
ERKEK |
| KARABEY |
Esmer bey, rengi karaya çalan. |
ERKEK |
| KARABUĞRA |
Esmer, erkek deve. |
ERKEK |
| KARACA |
1. Rengi karaya çalan, esmer, yağız. 2. Geyikgillerden, küçük, boynuzlu, güzel görünüşlü av hayvanı. 3. Üst kol. |
ERKEK |
| KARACABEY |
Esmer bey, rengi karaya çalan. |
ERKEK |
| KARACAN |
1. Rengi karaya çalan, esmer, yağız. 2. Geyikgillerden, küçük, boynuzlu, güzel görünüşlü av hayvanı. 3. Üst kol. |
ERKEK |
| KARAHAN |
Esmer bey, Esmer hükümdar. Karahanlılar devletinin kurucusu. |
ERKEK |
| KARAKAN |
Bir tür dağ ağacı. |
ERKEK |
| KARAMAN |
1. Esmer, yağız insan. 2. Güneybatı'da esen yel. |
ERKEK |
| KARAN |
Kahraman, yürekli - Karanlık |
ERKEK |
| KARANALP |
Karayağız, kahraman yiğit. |
ERKEK |
| KARANFİL |
Bir çeşit kokulu çiçek. |
KIZ |
| KARANİ |
1. Orta Anadolu'da bir köy. 2. Veysel Karani'nin doğduğu yer. |
ERKEK |
| KARARAN |
Bir tür dağ ağacı. |
ERKEK |
| KARASU |
1. Ağır akan su. 2. Çoğunlukla gözün iç basıncının çoğalmasıyla kendini gösteren körlüğe neden olabilen bir göz hastalığı. |
ERKEK |
| KARATAY |
Anadolu Selçuklu devlet adamı. |
ERKEK |
|
| KARATEĞİN |
Amuderya'yı vücuda getiren nehirlerden Surhab üzerinde önemli bir kent. |
ERKEK |
| KARAYAĞIZ |
Yağız, ünlü halk ozanı Karacaoğlan'ın adından |
ERKEK |
| KARÇİÇEĞİ |
Süsengillerden, beyaz pembe çiçekler açan soğanlı bitki. |
KIZ |
| KARDELEN |
1. Çiğdem. 2. Nergisgillerden baharda çok erken çiçek açan soğanlı bir bitki. |
KIZ |
| KARDİDE |
İş bilir, uyanık, tecrübeli. |
ERKEK/KIZ |
| KARER |
yağız yiğit |
ERKEK |
| KARGIN |
1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan. |
ERKEK |
| KARGINALP |
Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit. |
ERKEK |
| KARHAN |
1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan. |
ERKEK |
| KARİN |
1. Yakın. 2. Nail olan. 3. Hısım komşu. 4. Mabeynci. |
ERKEK |
| KARLUK |
Türk boylarından biri. |
ERKEK |
